Featured

Ik heb een nieuwe website!

Hoi lieve lezers van mijn blog,

Na jaren gebruik gemaakt te hebben van deze website via wordpress.com, is het nu tijd om op eigen benen te staan en wel via mijn eigen site op www.waarismarleen.nl!

Op deze nieuwe site kan je mij volgen in al mijn nieuwe avonturen en bladeren door reisverhalen uit de oude doos.
Volg mijn blog door je in te schrijven aan de rechterzijde van de site, zodat je een mailtje krijgt bij ieder nieuw verslag en je dus niets hoeft te missen!
Ook kan je me volgen op Instagram en Youtube.

Graag tot ziens op waarismarleen.nl!

Dromen met mijn ogen open

Na een vlucht van twee uurtjes landt het vliegtuig op een grijs en druilerig Eindhoven Airport. Ik daal het trappetje af en loop door de miezerregen over het natte asfalt naar de bagagehal. Het is best fris, maar ik voel de kou niet.
Zenuwachtig sta ik bij de bagageband te wachten totdat deze eindelijk in beweging komt.
Als mijn tas verschijnt maak ik met trillende handen het slotje los waarmee de beschermhoes vastzit, en hijs ik onhandig de banden om mijn schouders – de laatste keer voorlopig.
Jan heeft zijn koffertje ondertussen ook van de band gepakt, en we lopen met de stroom mensen mee naar de schuifdeuren van de aankomsthal. De schuifdeuren waarachter mijn ouders staan!

Continue reading “Dromen met mijn ogen open”

Lekker lui

Ik lig in een luie stoel aan de rand van een mooi zwembad. Ik heb net een rustige wandeling gemaakt langs allerlei tropische vogels en vermaak me nu met een boek.
Als de zon me te heet wordt, laat ik me in het verkoelende water zakken en trek ik sloom een paar baantjes.
De bomen geven wat schaduw en breken het zonlicht, wat als gouden vlekjes danst op de gladde ronde stenen die het zwembad omrandden.
Mijn laatste wereldreisdagen doe ik lekker rustig aan.

Continue reading “Lekker lui”

Planeet Uyuni

Ik zweef, en toch sta ik met beide voeten op de grond, in lauw water, op een metersdikke laag spierwit zout.
Zo ver ik kijken kan is de omgeving wit met blauw. Ik zie wolken op de grond, ik zie auto’s die lijken te vliegen in het oneindige en door de vreemde perspectieven zie ik grote dingen die klein zijn, en kleine dingen die groot lijken.
Ik begeef me in een andere dimensie. Op de aarde maar ook in de ruimte. In het niets en toch in het alles.
De zoutvlakten bij Uyuni zijn buitenaards mooi
.

Continue reading “Planeet Uyuni”

Eiland van de zon en de maan

Om me heen hoor ik niets dan het kwetteren van vogels, het tsjirpen van krekels, het ruisen van de wind door de bomen en het kabbelen van het meer. Ik ruik de kruidige struiken, het natte gras en het koele water en ik voel de warme zon op mijn huid.
Voor me uit slingert een zandpad over een smalle richel, uitgehouwen in de harde rotsen en de hellingen naast me zijn begroeid met groene struiken.
Als ik mijn blik de steile flanken van de berg naar beneden laat volgen, ligt in de diepte een immens, diepblauw, uitgestrekt meer, met aan de andere oever – kilometers ver weg – een krans van met sneeuw bedekte bergtoppen.
Ik snuif de frisse lucht op en laat de wind met mijn haren spelen. Ik ben weer op een prachtig plekje.

Continue reading “Eiland van de zon en de maan”