Nooit meer naar huis?

Op het prikbord in mijn behandelkamer prijken verschillende vakantiefoto’s. Regelmatig krijg ik vragen hierover en met plezier vertel ik de verhalen achter de foto’s en over de landen waar ze gemaakt zijn. Zo ook vanmiddag.
“Is wat die Floortje Dessing doet niet iets voor jou dan?”, was het antwoord op mijn verhaal over een van de foto’s. “Die was bij zo’n gezin op een tropisch eiland. Nou, als ik daar woonde, ging ik nooit meer naar huis!”. Ik ken de aflevering van Floortjes programma en spontaan begin ik te vertellen over mijn komende reisplannen.
“Wauw, gaaf hoor!”, is de eerste reactie. En meteen daar achteraan: “Misschien kom jij ook wel nooit meer naar huis!”

Het is niet voor het eerst dat me dat gevraagd wordt. ‘Kom je nog wel terug?’ staat met ‘En ga je dan echt alleen?’, ‘Vind je dat niet spannend?’, ‘Waar ga je dan allemaal heen?’ en ‘Stoer hoor!’ in de top-5 van reacties als mensen van mijn plannen horen.
Mijn antwoord is dan steevast hetzelfde: ik heb alle intenties terug te komen. Ik ga graag – ontzettend graag – op reis, maar ik kom ook graag weer terug.

Toch lijkt het feit dat ik misschien niet meer terugkom naar Nederland mensen niet los te laten. Want wat nou als ik een leuke opleiding/baan/land/huis tegenkom tijdens mijn reis, wat dan? Blijf je dan daar? En de meest favoriete reden – met name onder vrouwen overigens – om niet meer thuis te komen: wat nou als je verliefd wordt? Als de dames mochten kiezen bij voorkeur op een Australische beachhunk met surfboard, of een zwoele Zuid-Amerikaan met salsaheupen, luisterend naar de naam Pablo. En dan ergens in een hutje op het strand gaan wonen, onder een palmboom.
Vakantie en liefde lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden te zijn, want ja, wat je van ver haalt is lekker, luidt het spreekwoord en na ‘Grenzeloos Verliefd’ gaat nu zelfs ‘Boer Zoekt Vrouw’ internationaal. Toch moet ik toegeven dat ik de kans dat ik zodanig onder de indruk ga zijn van een man uit een exotisch land dat ik niet meer terugkom, erg klein acht. Ik ben de laatste tijd erg onder de indruk van een man uit Eindhoven, met warme, diepe stem en luisterend naar de naam Jan. Niet alles wat lekker is, hoeft van ver te komen.

Reizen heeft iets bijzonders en het lijkt wel verslavend. Telkens wil ik verder en langer weg, maar toch ben ik elke keer als ik thuiskom weer opnieuw blij met Nederland. Dus niet terugkomen lijkt me onwaarschijnlijk.
Bovendien heb ik hier veel te veel dingen die ik niet zomaar achter wil laten. Mijn familie bijvoorbeeld, een hechte vriendengroep, een fijn huis, en een leuke baan.
Mocht ik me nou echt niet meer thuis voelen in Nederland als ik terugkom, zet ik wel een palmboom op mijn balkon.