Goodbye Galapagos

De zo verschillende en bijzondere eilanden, de azuurblauwe zee, de gekke cactusbomen, het witte zand, de zeeleeuwen op parkbankjes, de overal aanwezige leguanen, de pelikanen op de vismarkt, de enorme schildpadden, de vele haaien, de sierlijke zeepaardjes, de onverwachte orka’s, de vogels met knalblauwe poten, de kleine winkeltjes vol snorkelspullen, de verkeersborden die me waarschuwen voor overstekende schildpadden en leguanen, de heerlijke wandelingen langs bijzondere natuur, de grillige vulkanische rotsen, de felroze flamingo’s, de rood-met-zwarte fregatvogels, de aalscholvers, die ene kleine pinguin, de wirwar van mangrovebossen, de betoverende snorkeltochtjes, de gele taxibootjes, de donkere lavatunnels, de zoute zeewind en vooral het gevoel zo ontzettend ver weg te zijn van het vaste land. Het was allemaal machtig mooi, maar helaas heb ik het ook allemaal weer moeten verlaten. Mijn fantastische, bijzondere en inspirerende dagen op de beroemde Galapagoseilanden zitten erop.

Continue reading “Goodbye Galapagos”

Geweldige Galapagos!

Over het gladde, blauwe water scheuren we richting onze snorkelspot. Een licht wolkendek beschermt ons tegen de verzengende zon en door de vaarwind ontstaat er een prettig briesje op mijn gezicht.
Als ik net lekker aan het ritme gewend ben, vermindert de kapitein plotsklaps vaart. ‘Sharks!’, roept hij en de onmiskenbare, scherp driehoekige rugvinnen van een paar haaien steken boven het wateroppervlak uit. Even later zien we manta’s en schildpadden. En dan…
Orca’s!

Continue reading “Geweldige Galapagos!”

Quilotoa

Ik loop over een slingerend zandpad steil naar beneden. De zon brandt genadeloos op mijn huid en ik moet mijn ogen samenknijpen tegen het felle licht. Met regelmaat moet ik mijn neus en mond beschermen met mijn handen, als grote stofwolken opwaaien wanneer groepjes muilezels gestaag het pad omhoog klimmen.
Meer dan tweehonderd meter beneden me glinstert het koude water in de uitgedoofde krater van de Quilotoavulkaan, en met het veranderen van de wolken lijkt de kleur van het water elke vijf minuten anders. Van staalgrijs tot diepblauw, en van lichtgroen tot helderblauw.
Continue reading “Quilotoa”

Oeroud oerwoud

In een flink tempo lopen we door het dichte oerwoud. Woelige klimplanten slingeren kronkelend langs enorme boomstammen richting de zon, die tientallen meters boven ons voorzichtig door het dichte bladerdak schijnt.
De grond is vochtig en modderig en donkergroene planten kruipen over de mossige grond en grijpen naar mijn enkels.
We zien grote spinnen en wandelende takken, kleurrijke vlinders en minuscule, vliegensvlugge kolibries.
Hoe dieper we het woud in lopen, hoe dichter het wordt, en wanneer we niet meer tussen de bomen door kunnen lopen, lopen we door een kristalhelder beekje verder. Totdat we op een hoge waterval stuiten.
Jorge, mijn gids, kijkt me aan met een enorme grijns. Met een dik Ecuadoriaans accent zegt hij dat dit de eerste waterval van de vier is. ‘And now we climb!’

Continue reading “Oeroud oerwoud”